Category: Uncategorised

சாதாரணமான தமிழ் மக்களும், சிங்கள மக்களும் தாங்கள் இனவாதிகள் அல்ல என்பதை அடிக்கடி நிரூபித்துள்ளனர். ஒட்டுமொத்த சமூகத்தையும் இனவெறியூட்டும் இனவாதிகளின் முகத்தில் கரி பூசியுள்ளனர். சிங்களவர்கள் மத்தியில் மட்டுமல்ல, தமிழர்கள் மத்தியிலும் இனவாதிகள் தமது அரசியல் நலன்களுக்காக ஆடும் நாடகங்கள் எடுபடுவதில்லை.

(“பெரும்பாலான மக்கள் இனவாதிகள் அல்ல” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

துருக்கியின் அங்காரா நகரில் நடைபெற்ற ஒரு புகைப்படக் கண்காட்சி விழாவில் உரையாற்றிக் கொண்டிருந்த துருக்கிக்கான ரஷ்ய தூதரை மர்ம நபர் ஒருவர் சுட்டுக் கொன்றார். தூதரை சுட்டுக்கொன்ற நபரை அங்கிருந்த மற்ற போலீஸார் சுட்டு வீழ்த்தினர். இச்சம்பவம் தொடர்பாக துருக்கியின் தேசிய தொலைக்காட்சியான என்டிவி, “துருக்கிக்கான ரஷ்ய தூதர் ஆண்ட்ரை கார்லோவ் உரையாற்றிக் கொண்டிருந்தபோது மர்ம நபர் ஒருவர் ‘அல்லாஹூ அக்பர்’ என துதிபாடிவிட்டு துப்பாக்கியால் சுட்டு வீழ்த்தினார். பின்னர் அங்கு காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டிருந்த சில புகைப்படங்களையும் அவர் சுட்டு வீழ்த்தினார். திடீர் துப்பாக்கிச் சூடு சம்பவத்தால் பீதியடைந்த மக்கள் பாதுகாப்புக்காக அங்குமிங்கும் ஓடியதால் அரங்கத்தில் பதற்றம் நிலவியது. துப்பாக்கிச் சூட்டில் பொதுமக்கள் மூன்று பேர் காயமடைந்தனர்” எனத் தெரிவித்தது.

(“துருக்கிக்கான ரஷ்ய தூதர் சுட்டுக்கொலை” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

உலகில் இவரைப்போல எந்தப் பெண்ணும் அதிகளவு ஆண்களால் தவறாக பார்க்கப்பட்டவர்கள் இருக்கமுடியாது.அவர் இறக்கும்வரை அந்த தரக்குறைவான வசைமொழிகள் தொடர்ந்தன.அதையும் மீறி தலை நிமிர்ந்தவர்.அதன் காரணமாக அவரின் உழைப்பை விய்ந்தேன்.ஆனால் அவர் ஒரு ஆரோக்கியமான அரசியல்வாதியோ தலைவரோ அல்ல.

(“ஜெயலலிதா ஜெயராம்-மறு பக்கம்” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

அமெரிக்கா தனது ஏகாதிபத்திய கொள்கையின் மூலம் கியூபாவிலும் தனது கொடியை நாட்டியிருந்தது. ஆனால் அமெரிக்காவால் அங்கு நெடுங்காலம் நிலைத்து நிற்கமுடியவில்லை. அமெரிக்காவின் பல பெரு முதலாளிகள் கியூபாவில் கால்பதித்து கியூபா நாட்டு அரசின் துணையுடன் அங்கு தொழில் செய்து கியூபா நாட்டு மக்களையும் அதன் செல்வத்தையும் சுரண்டிக்கொண்டிருந்தனர்.

(“கியூபா நாட்டின் புரட்சித் தலைவரும், முன்னாள் ஜனாதிபதியுமான பிடல் காஸ்ட்ரோ அவரது 90-வது வயதில் இன்று விடைபெறுகிறார், அவருக்கு எங்களின் இறுதி மரியாதை….” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

நவம்பர் 13 ஞாயிற்றுக் கிழமை ஸ்காபரோ யுடவழn வுழறநச Pயசவல ர்யடட இல் அறிமுகம் செய்து வைக்கப்படும் “தாங்கொணா துன்பம்” நூலிலிருந்து….

-சாந்தி விவேகானந்தன்-

பெற்றோரின் பிள்ளை. எனது கணவர். என் பிள்ளைக்கு தந்தை. தங்களது?
செப்டெம்பர் 14, 1990 ஆம் ஆண்டு. அது ஒரு இரவு நேரம் நாங்கள் அனைவரும் நித்திரையில் இருந்தோம். இந்த இரவுதான் எனக்கும் அன்ரனுக்கும் எங்களது மகன் மகிந்தனுக்குமான கடைசி இரவு என்பது எனக்கு அப்போது தெரியாது. இரவு 10 மணியளவில் “அண்ணை அண்ணை” என்று யாரோ கூப்பிடும் சத்தம் எனக்குக் கேட்டது. நான் எழுந்து யாரோ வெளியிலிருந்து கூப்பிடுகிறார்கள் என்று எனது கணவரை எழுப்பிச் சொன்னேன். அவர் டோர்ச் லைட்டால் ஜன்னல் வழியாக பார்த்தார். அங்கே இரண்டு இளைஞர்கள் நின்று கொண்டிருந்தனர்.

(“ஒரு வாக்குமூலம்” தொடர்ந்து வாசிக்க…)